DOMOWE LECZENIE NIEWYDOLNOŚCI ODDECHOWEJ: PRZY UŻYCIU KONCENTRATORA TLENU
Tlenoterapia jest nowoczesnym sposobem leczenia pacjentów z niewydolnością oddychania z powodu przewlekłych chorób płuc, takich jak m.in przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (POChP) (powstałej min. wskutek palenia papierosów), chorób onkologicznych płuc oraz astmy. Pacjenci wymagający długoterminowej tlenoterapii w warunkach domowych zazwyczaj stosują ją na stałe, co wynika z najczęściej nieodwracalnego charakteru zaawansowanych chorób płuc.
Tlenoterapia polega na korzystaniu przez Pacjenta z urządzeń, które wzbogacają w tlen powietrze do oddychania. W warunkach domowych, z uwagi na możliwość długotrwałego stosowania bez konieczności uzupełniania źródła tlenu, używane są obecnie tzw. koncentratory tlenowe, czyli urządzenia które „zagęszczają” tlen z powietrza z poziomu ok. 21% do >93%.
Kwalifikacja do tlenoterapii odbywa się zwykle na oddziale pulmonologii, gdzie wykonywane są niezbędne badania wstępne, m.in. spirometria (pomiar funkcji płuc) i gazometria (stężenie tlenu, i PCO2 we krwi).
Według wymagań NFZ, pacjent korzysta z koncentratora samodzielnie w domu. Raz na 3 miesiące pielęgniarka z ośrodka terapii tlenem Poradni Pulmonologicznej odbywa wizytę w domu pacjenta, by ocenić jego stan. Oprócz tych wizyt konieczne są również regularne badania i wizyty Chorego w Poradni prowadzącej ośrodek leczenia tlenem.
Domowa tlenoterapia wpływa na poprawę stanu chorego. Ważna jest jednak jego świadomość o celach stosowanego leczenia i konieczności zaprzestania palenia papierosów, co jest warunkiem skuteczności terapii. Korzyści z tej formy leczenia obejmują m.in. poprawę jakości życia, zmniejszenie częstości nawrotów infekcji układu oddechowego i potrzeby hospitalizacji, wydłużenie życia pacjenta z przewlekłą chorobą płuc. Pacjent może przebywać podczas terapii w domu, co ma pozytywny wpływ na jego ogólne samopoczucie.